Card image cap
Bahaettin karakoç

Bahaettin Karakoç, 5 Mart 1930 tarihinde Kahramanmaraş’ın Elbistan ilçesinde dünyaya geldi. Beş erkek, dört kız çocuğu vardır. İlköğrenimini köyünde tamamlamıştır. Adana-Düziçi Köy Enstitüsü'nde okudu. Hasanoğlan Köy Enstitüsü'nden mezun oldu. İlk şiiri 1942’de Yurt gazetesinde yayımlandı. Kahramanmaraş'taki sağlık kuruluşlarında sağlık memuru olarak çalıştı. Bahaettin Karakoç, çeşitli gazete ve dergilerde yazdı. Kahramanmaraş'ta 1986-1987 yıllarında Dolunay dergisini çıkardı. Her yıl düzenlenen Dolunay Şiir Şölenlerini başlattı. Çok sayıda ödül almaya hak kazandı.. 1983’te Kayseri Sanatçılar Derneği tarafından yılın şairi seçilen Bahaettin Karakoç, 1986’da ‘Bir çift beyaz kartal’ kitabıyla Türk Yazarlar Birliği’nden ödül aldı. 1993’te Kazakistan’ın Başkenti Almatı’da Türkçe’nin Uluslararası 2’nci Şiir Şöleni’nde Büyük Bay ödülüne layık görüldü. 2014’te Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi tarafından Fahri Doktora unvanı verilen Bahaettin Karakoç’un son görev yeri Kahramanmaraş Verem Savaş Dispanseri idi. Buradan 1982 yılında emekli oldu. 17.10.2018 de Hakkın rahmetine kavuştu.

BAHAETTİN KARAKOÇ’UN ESERLERİ

Mevsimler ve Ötesi (1962)
Seyran (1973)
Sevgi Turnaları (1975)
Ay Şafağı Çok Çiçek (1983)
Kar Sesi (1983)
Zaman Bir Beyaz Türküdür (1984)
İlkyazda (1984)
Bir Çift Beyaz Kartal (1986)
Menzil (1991)
Uzaklara Türkü (1991)
Güneşe Uçmak İstiyorum (1993)
Şiir Burcunda Çocuk (Antoloji- H. Özbay ve M. Tatçı ile beraber–1993)
Beyaz Dilekçe (1995)
Güneşten Öte (1995)
Dolunay Şiir Güldestesi (1996)
Leyl ü Nehar Aşk (1997)
Aşk Mektupları (1999)
Ihlamurlar Çiçek Açtığı Zaman
Ay Işığında Serenatlar (2001)
Sürgün Vezirin Aşk Neşideleri (2004)
Ben Senin Yusuf’un Olmuşum (2006)
Barış Çağrısı Şiirleri-Dünya Barışına Çağrı Grubu-Meneviş Yayınları (2009)

 

BİR KELEBEĞİN FANTAZİLERİ -2

 



Keklik sesleri geliyordu
Sarı kayalardan
Bir oradan bir buradan ötüyordu
Melali terennüm eden guguk kuşu.

Ben dere kenarında
Çiçeğe durmuş yarpuz otlarıyla
Cilveleşiyordum
Bir ona konuyordum bir buna.

Derken bir silah patladı yakınımda
Bir beden toprağa yıkıldı cansız
Vuran vurup gitti dağlara doğru
Cesede üşüştü etçil sinekler.

Keklikler susmuştu
Guguk kuşu da
Kimi kadın yüzünden dedi
Kimi toprak.

Mülk Allah’ın mülkü amenna
Her canlı en yakınındakisudan içer
Toprak her canlıya kucak açar
Dar sınırlar çekmek bir cinayettir.

İşte bak gökyüzü ağlamaklı
Aynı havayı soluyor haksızla haklı
Kimseyi ötelemiyorgerçek mülk sahibi
Neden hiç savaşmaz kelebekler
Neden insanlar kanlı – bıçaklı?

Bahaettin Karakoç – Gündemde Yine Aşk Var- 04/05/2006