Zamane seli̇ne kapildik
ZAMANE
SELİNE KAPILDIK
Zamane
seline kapıldık gittik.
Her
gün hatır soran dostu kaybettik.
Yaldızlı
koltuklar süslü kanepe.
Başköşede
duran postu kaybettik.
Hep
mesafeleri koyduk araya.
Uzaklardan
derman olduk yaraya.
Hoşgörü
şerefi sattık paraya.
Üstü
pohpohlarken astı kaybettik.
Cümle
akrabaya olduk yabancı.
Yürekte
bilinmez bitmez bir sancı.
Kovdu
gitti bizi kırk yıllık hancı.
Gerçeği
bilenler pustu kaybettik.
ODABAŞI
dostluk, olur gönülden.
Selam
sabah gitti, komşu dilinden.
Kurtulamadık
çirkeflerin selinden.
Haklıyız diyenler sustu kaybettik.
Şuayip
ODABAŞI
14.12.2020/Sofular
Köyü