Yazmanın Tam Da Vakti –Gülüm Çamlısoy Kardeşime-2-

Devam edelim kendimize doğru yolculuğa Gülüm kardeşimin peşinden.

“Bedensel anlamda bir çökkünlük mevzu bahis değil lakin ruhumdaki iniltiler illa ki zihinsel bir deformasyon yaratmaya muktedir ve ben her halükarda akıl sağlığıma sahip çıkıp ruhumla uzlaşmanın yollarını arıyorum.”

Bedenimiz yılların getirdiği verdiği dert kederle elbette ki yorgun kalıyor, insanın tutunacak kuru bir dalı olunca çöküyor insan, Lakin Âlemlerin Rabbine tutmuşsa bir insan ne çöker ne batar, sıkıntı keder gelse de sabırla devam eder, sabırla ruhu huzuru bulur.

“Sözcükler nazlanıyor kimi zaman ve kimi zaman azgın bir nehir gibi yatağından boşalıyor akabinde içim de boşalıyor ve ertesi güne kadar zinde kalmayı başarıyorum yazarak bir yol kat ettiğime pek inanmasam da ya da bir insan olarak ne gibi aktarımlar ve edimler benim için makul olabilir, diye”

Sözler kelimeler heceler nazlanırken bizi sınıyor bir katkımız olsun istiyor. Bizim birazcık katkımızla coşuyor gönüllerde bir parçacık gülümseme ile… Heceler gülümseten kelimelerle yan yana gelince mütemadiyen yazınca insan zinde dinç kalıyor, buna kendimden şahidim… Bir adım atınca bir bakıyorsun hecelerle kelimelerle ummanı aşmışsın, tanımadığın bir insanın gönül halini anlatınca o insan kendini içinde bulunca binlerce kilometre ötede okumuş olunca, aşıyorsun şehirleri yolları ovaları buluşuyorsun…

“Sözcükler… Yanlış anlaşılmalara da yol açabilirken…”

 “İnsanlar… Tanımadan, bilmeden bir diğeri adına ahkâm kesenler.”

 Sözcükler halden insan gönlünden bilmezlerin eline geçerse ya da halden insandan şiir yazıdan bilmez okursa her daim yanlış anlaşılır, gerçi şairler yazarlar hep yanlış anlaşılır, gayemiz anlaşılmaktan öte anlatmak gönülde buluşmak muhabbetle bir arada kardeşçe yaşamak.

İnsan her şeyi ben bilirim diyerek, tanımadan halden bilmeden o gönül hak Mevla’nın nazargâhı insan Mevla’nın ayetidir bunu bilmeden hakkında zanda bulunur kötü konuşur kırar ezer geçer… Bilinmeli kırıp ezenlerde kırılıp ezileceklerdir hak Mevla yüzüne bakmadan…

“Sözcükler ip atlıyor demek ki yazmanın tam da v/akti.”

Sözcükler çocuklarla ip atlar onlarla çocuklaşır, onlar çocuklarla eğlenirken biraz dinlenirken, halen faal olan sözcüklerle yazayım, yazmak beklemez. Yolda kalmış el uzatmak gerek birkaç söz ile söz söylemek yazmak gerek. İşinden yorgun gelmiş kardeşlerimize herkese bir yorgunluk alan kahve tadında bir şiir yazı gülümseten bir şeylerin artık yazma vakti. Yorulmak yazan için dinlenme vakti ne zaman olur? Bir yorgunluk alan kahve tadında bir şiir yazı gülümseten bir şeylerin okununca okuyucu yorgunluğunu atınca yazarın şairin yorgunluğu gider, zinde ve dinç kalır.

Biraz mola verelim devam edecek inşallah

Mehmet Aluç