Eskiden bir aklım vardı içinde sen

Her gördüğümde bana gülümseyen
Ecel aldı seni elimden ne edeyim
Ne akıl kaldı gülüşünden başka şimdi ne bir ben
 
Sensiz gülüşün yakıyor nefessiz bırakıyor
Bu yaşananları ne aklım ne gönlüm anlıyor
Hak Mevla böyle istedi huzur beni buluyor
Ne akıl kaldı gülüşünden başka şimdi ne bir ben
 
Tek tesellim beni bekliyor olman gülüşünle
Bende geleceğim sana ecelimin gelişiyle
Yanıyor bu gönlüm yanıyor sensiz özleminle
Ne akıl kaldı gülüşünden başka şimdi ne bir ben
 
Gülveren’im haktan gelene baş üstüne dedim
Veren alan Mevla bildim verdiğine şükür ettim
Vuslat ile yine buluşturan Mevla’dır gülümsedim
Ne akıl kaldı gülüşünden başka şimdi ne bir ben
Mehmet Aluç-Gülveren