Yakın Kılan Duygularım, Akın Akın Duygu Dolu İnsana Doğru Çekiyorsa…

Düşünmek diyorum, kendine yürümek kendimle yüzleşmek diyorum, her fırsatta bunu yapıyorum ben bunu yaptıkça bende ki “ben” kaçıyor bir köşeye, ya da köşeye sıkıştıkça” tamam senin dediğin olsun diyor” arkamı döndükçe, kendi bildiğini okuyor! Edepsizlikle beni alt etmesi, benimde edepsizce ona davranmamı gerektirmiyor, o beni çiğnedikçe bende ben de ezdikçe onu bir süre küs kalıp tekrar maval okuyor kandırıyor… Hayat bu böyle devam ediyor onunla yaşamak zorundayım Rabbim öyle uygun görmüş… Bu etrafımda fikri düzgün olmayan leş kokanlar içinde aynı onlarla yaşamak onlardan farklı olmak için yaşamalıyım, Rabbim bu nedenle karşıma çıkarmıştır diyerek bunu idrak ederek…

Mademki iki kere iki dört eder ben beş edemeyeceğime göre, bu dördün neden dört ettiğini anlamalıyım, bir kere bir birdir ve tektir iki kere iki çoğaldıkça sayılar çoğalır güçlenir kimse onları yolundan döndürmez, tek başına çiğnemiş yollarda başarılı olmam uzun sürecekse yanıma üç kişi daha alır dört olur kısa sürede çiğnenmiş yolları düzgün hale getirir, bir daha çiğneyen çıkarsa dört koldan buna izin vermeyiz…

Düşünmek varmak için yol hazırlığıdır bilirim, her andığım anda varlığım şaha kalkarak yola çıkmak istiyorsa budur benim anladığım sarıldığım gerisi ise aldandığım bir farazi bir maval ya da çalamadığım bir kırık kavalla boşa nefes tüketmemdir.

Tozların içine giriyorsam, kavanoz kavanoz düşlerim hayallerim vardır gönlümde tükenmez onlar yedikçe hatta onlar kırdıkça, görünen benim için insanın mutluluğuna beş adım kaldıysa oraya varmamdır, yolumu çevirterek on adıma çevirseler de kestirmeler her daim mevcuttur, elimde hiç tükenmeyen Mevla’mda ki umuttur, onlar bilmezler bunu dostları şeytandır kandırır kıçlarına vurur tekmeyi atlattırır binlerce çukuru sekmeyi ellerinde kalan mecburdur yokluğu çekmeyi…

Yakın kılan duygularım, akın akın duygu dolu insana doğru çekiyorsa, hislerim bahar mevsimine doğru yürürken o baharın kokusunu bana az ilerde olduğunu hissettiriyorsa dönülmez akşamın ufkundayım hep ufuktayım Rabbim bunları hissettirirken kim yolumdan çevirebilir, mal mülk altım elmaslar mı, onlar taştan topraktan çıkan aynı insan gibi topraktan, bir süre sonra bozulan insan gibi bozar insanı gereği yok, bize insan lazım gönül lazım budur en güzel yatırım…

“Farkındalık kazanmak üstelik burnumuzun ucunda olanlardan bihaber olduğumuz hele ki kendimize yabancı ki yakın bildiğim içimdeki kırık sayaç uzağına kaçtığım hayat bir nida bir fısıltı derken eşlik eden cümleler ve gerçek anlamda hayatı yudumlamak hatta kana kana içmek... Yıldız Gülüm”

Gönül Dostu Yunus Ne güzel demiş.

Nice Feryad Edip Zarı Kılam Ben
Nice Bu Aşk Oduna Yakılam Ben

Ölümden Korkmazam Be Hey Yarenler
Budur Korkum Yardan Ki Ayrılam Ben

Eya Leyla Sıfat Senin Elinden
Varam Mecnun Gibi Dağa Düşem Ben

Yunus Ey’dur Senin Aşkın Yolunda
Varam Mansur Gibi Berdar(Asılmış, yukarı kaldırılmış) Olam Ben

Kardeşimin bu yorumuna katılmamak mümkün mü, kendime doğru yürürken düşüncelerimle kardeşimin katkılarıyla dikenleri ayrıkotlarını temizliyoruz el ele, yol aynı ufuk aynı varacağımı ahiret aynı Rabbimiz Peygamberimiz Kitabımız aynı o halde, aslında farklı olan bizdik ben değil ve oldukça sıra dışı ki bu yüzden kendimi anlarken sıraya girmedim… Bizi anlamak için sıraya girdim ve biz olmanın önemine inandım bu yüzden yoldayız yürüyoruz hak yolda kendimizden önce bize, takılırken bazen nefsimize dur var git ötemize diye mücadele ederken işimiz kolay değil zaten biz kolaya değil zor olana talip iken Rabbimizin yardımıyla, vesselam, selamlarımla.

Mehmet Aluç