Uyandım Yoktun!
Dün düşte
gördüm
seni
Sarıyordun sımsıkı beni
Sevdikçe
güller açıyordu gönlünde
Uyandım
yoktun terk etmiştin beni
Neydi
bende aradığın bulamadığın
Sende
fazla olan neydi içine katamadığın
Suçu hemen
benden buldun neydi anlayamadığın
Uyandım
yoktun terk etmiştin beni
Kayboldun
bir anda kaybolasın
Arayarak
yolunu sen bulamayasın
Ben gibi
seveni de bulamayasın
Uyandım
yoktun terk etmiştin beni
Bak dikenler
acılar yolumu sardı
Bu gönlüm
severken sana yârdi
Seni benden
başkası
kim sardı
Uyandım
yoktun terk etmiştin beni
Haydi,
nerede isen sal bir haber
Gülelim
yine eskisi gibi beraber
Gelmez
isem bana sen de geber
Uyandım
yoktun terk etmiştin beni
Gelmez
isen zaman dursun
Kör kurşunlar
beni vursun
Gelme
artık sen yorulursun
Uyandım
yoktun terk etmiştin beni
Gülveren’im
yangınını aşk artık
Yansan
da yan artık sevmeyi bıraktık
Seven
iki âşık gibi yan yana duramadık
Uyandım
yoktun terk etmiştin beni
Mehmet
Aluç-Gülveren