Umuda Çıkan
Sokaklarda

Umuda çıkan
sokaklarda seni aradım
Sen umuda çıkmayan
sokaklara saklandın
Ben seni bana
bağlayan sahilde dolaştım durdum
Sen yıkılmış
viranelerde sabahladın
Zaten saçlarına
dolanmış asiliğin vardı
Bakışınla sözlerinin
hepsi bana zarardı
Benim gibi sevseydin
belki aşk seni sarardı
Sen çaresizliğin
ıstırabında dolaştın
Aşka geçit
vermeyen fikrinin karanlığına koştun
Çaresizliğe müebbet
yemiş mahkûm gibi durdun
Beni ise infazı
gerçekleşmiş bir idam mahkûmu ettin
Sehpasız darağacında
neden kendini astın
Hoşça kal
sevmiyorum deseydin ben giderdim
Seni böyle
çaresiz viranelerde yaşatmaz giderdim
Yalnızlıkla dağına
küsmüş bir aslan gibi yaşardım
Ne ben böyle
mahkûm ne sen çaresiz yaşardın
Katılıyorum uçan
katar katar turna kuşlarına
Zorla seven birisi değilim yazık etme
gözyaşlarına
Var mahalleye sokağımıza yalnız bensiz yaşa
Belki bir gün beni elbet sende anlar
pişmanlığınla kalırsın
Mehmet Aluç-Gülveren