Card image cap
Tanimadiğim yaşli teyze

Vakit akşam üzeri, gökyüzü kızıla boyanmış.
Yüreğim sanki patlamaya hazır bir volkan,
Nefes nefese vurdum kendimi sokaklara.
Kaybolmak istercesine uzun uzun yürüdüm.



Farkına varmadan o kadar çok yürümüşüm ki,
Sanki yorgun bedenimi taşıyan bacaklarımın,
Dermanı bitmiş tüm gücü tükenmiş gibiydi.
İlk gördüğüm çay bahçesinde bir masaya oturdum.



Çok geçmeden yaşlı bir kadın geldi yanıma.
Yüzünde hayatın getirdiği derin çizgileri vardı.
Sanki halimden anlamışcasına baktı yüzüme.
Sonra derin bir iç çekerek başladı sorular sormaya.



"Söyle neden böyle bitkin bir haldesin güzel kızım?
Nedendir o kara gözlerindeki bu derin hüzün?
Yoksa sevdiğinden mi ayrıldın? Anlat bana derdini.
Bilmelisin ki can yakan dertler paylaşıldıkça azalır."



O anda ağlamamak için kendimi çok zor tuttum.
Bu kadar mı belliydi halimden yüreğimdeki kederim?
Derin bir nefes aldıktan sonra "HAYAT" dedim.
Neden hayat inatla bu kadar yorar durur insanı?



Şefkatle yüzüme bakıp tatlı tatlı gülümsedi yaşlı kadın.
"Ah be güzel kızım kime kolay ki bu hayat denen oyun?
Her ne seni böyle üzüyorsa unutma bu senin imtihanın
Gelecek güzel günlerin için vermen gereken sınavın.



Hem neden umutsuzluğa düşer kendini kahredersin.
Bak elin ayağın tutuyor gözlerin görüyor kulağın duyuyor.
Bir düşün senin bu tükenmiş halin kimleri mutsuz ediyor?
Acaba hiç mi yok hayatında seni düşünüp üzülenlerin?''



Yaşlı teyzenin bu sözleriyle derin düşüncelere daldım.
Önce ailem sonra dostlarım geldi aklıma gülümsedim.
Benim gülümsediğimi görünce yaşlı teyze de gülümsedi.
''Hadi söyle bakalım neden bu yüzünde açan tebessüm.''



''Aslında'' dedim...''Aslında bu halime ne çok üzülenim var.
Mutlu olmamı isteyen benim için dua eden sevdiklerim var.''
Ellerimden tuttu yanağımı okşadı hiç tanımadığım o teyze,
Sanki yanaklarıma değil yaralı yüreğime dokunuyordu elleri.



''Artık gül güzel kızım bak sen dünyanın en zengin insanısın.
O küçücük masum yüreğinden tüm acıları kederleri atmalısın.
Yazık değil mi o güzelim kara gözlerden döktüğün yaşlarına.
Seni üzen vicdansızlara inat sen hep gülmeli mutlu olmalısın.''



Şaşkındım...Ne söyleyeceğimi bilemez bir halde sustum kaldım.
Uzun uzun teyzenin yüzüne baktım sonra da kalktım elini öptüm.
''Hızır gibi bir anda çıktın karşıma kanayan yarama merhem oldun,
Şefkat dolu sözlerin sıcacık yüreğinle bitkin ruhuma umut aşıladın.

Senin sayende sahip olduğum bütün güzelliklerin farkına vardım.



***Hepimiz bu zorlu hayatta farklı farklı şekilde imtihan ediliriz
An olur çok yorulur yüreklerimiz yaşamaktan bile vazgeçeriz
İşte o anda bizi kendimize getirecek tekrar hayata bağlayacak
Hızır gibi biri çıkar karşımıza verdiği dersle bizi kendimize getirir
Tıpkı o halden anlayan yaşlı teyze ve söylediği sözleri gibi***



Ayşe KARADENİZ