Şiirsiz Kalmak Bir Karabasan Mı Bir Korku mu Yokluk Mu Acaba?

 
Bırak gönlüm, akın etsin heceler şiirler içine, aç kapını içini şiirlerle hecelerle doldur kazanacağın daha ne var, şimdiye kadar bak içinde ne vardı ki? Ölümcül günahlarım hep içinde sakladım, şimdi değil her gün tövbe ile temizledim Rabbime şükür, sen tertemiz kal ve sakla şiirlerle heceleri, ben izin versem de, sen yalanlarla gerçeklerin üzerini saklamama izin verme, bu şiirlerle hecelerle…
 
Şiir bir yoldaş, mevsimlerden hep yaz bir gülümseme, hep sakla ne olursun…
 
Huzuru sana endamıyla sunacak, hayran kalacaksın…
 
Geç kalmışlığın hüznünü silerek, ilahi bir sesle sana seslenecek aşkın hayâsıyla…
 
Sen yerer ki duy, duymamı sağla ne olursun ey gönlüm…
 
İçindeki yıkık şehirleri mimarı ile yeniden kuracak dizayn edecek, mısra mısra hece hece sen izin ver dokunma izle benim gibi, dokunmasına izin ver yeter ki…
 
Ruhumdaki derin acıları silecek huzuru inşa edecek, dünde şiirsiz hecesiz ne acılar çektik, yaşadığımızı dahi anlayamadık, sahi şiirsiz kalmak bir karabasan mı bir korku yokluk mu acaba? Onca sancı çektik bir gülümseyemedik, içinde bulunduğumuz, böyle bir düşe benzeyen desek değil kötü olayların yol açtığı bir zorluk, güçlü bunalımların içinde kendimizin birden farkına varamadığımız gerilimlerin içinde karmakarışık ruh haliyle, sıkıntılı ruh durumuna düşerek ne acıları yaşamışız! Bak şimdi şiirle gülümsüyoruz!
 
Artık içimizdeki bu gülüşleri saklamayalım serpelim etrafımıza, içimizde kalarak kurumasın hep yeşersin…
 
Dünler bugünlerin tercihi olsa da, bizimde bugünkü gülümsemeli şiirle dolu halimiz, yarınlarımız için yatırım olsun…
 
Mehmet Aluç