Rahman Âmânı Duydu Şükür Et


Ervahı ezelde yoktu ki gaflet

Şeytan girdi araya Rabbim sen af et

Dünyaya indik düştük âmâna

Rahman âmânı duydu şükür et

Gönülde edilen tövbe kabul oldu

 

İşte buradayız biz bu demde

Yazılan alına yazıldı bir kalemde

Şeytan rahat durmam dediğinde

Rabbim kovdu huzurda isyan ettiğinde

İnsanı yolda çıkaracağım diye ezildiğinde

 

Şimdi yine gönüllerin yandığı andır

İnsan hala gaflet içinde bu ne zamandır

İnsan ne durusun koşsana hak yanındadır

Dermanı ara bul haydi hakka duandadır

Rahman âmânı duydu şükür et

Gönülde edilen tövbe kabul oldu

 

Laf ağızda çıkmaz boşunadır laflar

Hakkın huzurunda boştur tüm saflar

Vardır elbet hakkın sözünü anlayanlar

Anlamayanlar varsa şeytana dost olanlar

Rahman âmânı duydu şükür et

Gönülde edilen tövbe kabul oldu

 

Sanki bu dünya kendisine babası devretti

Savaşla zulümle koşana cehennemi yetti

Bunu anlamayana söz kifayetsiz kaldı bitti

Anlayana Yüce Rahman elbette ki yetti

Rahman âmânı duydu şükür et

Gönülde edilen tövbe kabul oldu

 

Hepimiz Yüce Rahmana muhtacız

Ne kadar verirse versin hala açız

Anlamayan varsa bunu anlatacağız

Anlatmazsak ta nefretle dolacağız

Rahman âmânı duydu şükür et

Gönülde edilen tövbe kabul oldu

 

Ezelde nurla donatıldık bahtımız nur

İnsan bakar kâinata gönlüde okur

Hak Mevla’m imanı vermiş gönlü dokur

Gönül bir dergâhtır Hak Mevla’m okur

Rahman âmânı duydu şükür et

Gönülde edilen tövbe kabul oldu

 

Haydi, varalım insanın sesine

Varalım sarılalım gülümsemesine

Yoksa gülümsemesi bizde var serelim gönlüne

Boşa yaratılmadık bizler öylesine

Rahman âmânı duydu şükür et

Gönülde edilen tövbe kabul oldu

 

Kul Mehmet’im yürüyelim dünya geride yürüsün

Katalım dünya malını ihtiyaç listesine bölünsün

Fazlasını verelim ihtiyaç sahibine gönüller gülsün

Gönüller gülmeyince hak Mevla’m bizi netsin

Rahman âmânı duydu şükür et

Gönülde edilen tövbe kabul oldu

Mehmet Aluç