O çocuk

O ÇOCUK
 
O çocuk küçüktü kaldı orada
Aklıma düşürdüm onu şimdi burada
Bakışı nasıldır bilmem ya da duruşu
Unuttuğumda olmuyor değil arada
 
O çocuk belki büyümüştür şimdi.
Zorlu bir hayata yürümüştür şimdi
Yaşamak bize hep dikenli bir yol
Zorluklar gülleri bürümüştür şimdi
 
O çocuk doğduğunda soğuktu
Güzel havalar buzluydu boğuktu
Eski kirli çaputların içinde bir avuç
Söylenmedik gizli sessiz bir ağıttı
 
O çocuk belki yürümüştür şimdi
Ayaklarını yollarda sürümüştür şimdi
Toz dumandır hayatı belki de değildir
Direnmiştir kötüleri kürümüştür şimdi
 
O çocuk doğduğunda evler basılırdı
Mazlum insanlar koyun gibi asılırdı
Sevinçlerin yeri yoktu insan yüzünde
Arılar bile çiçeklere kızardı darılırdı
 
O çocuk belki de küçülmüştür şimdi
Kuru bir bedende büzülüştür şimdi
Yüzünden gülüşleri firar etmese de
Zeytin tanesi gibi ezilmiştir şimdi
 
O çocuk büyümeden kaldı orada
Sadece yoksulluğu satın aldı orada
Boş bir hayalin peşine düştüm ben
Hayat boştu orada doluydu burada
 
Şuayip ODABAŞI
10.05.23