Menekşeler Nergislerde Kokmuyor
Gözlerimi kapattım sensizliği dinliyorum
Kulağımda bir feryat gözlerimde akan bir damla yaşla
Açtım gözlerimi sen yoksun yine kulağımda bir feryat
Beni ürperten gitme kal deyişim ve senin hayır deyişinin feryadı
Susuyorum gönlüm parçalanıyor parça parça
Konuşuyorum fayda etmeyen sözlerle ne fayda
Bekleyişle bekleyeyim diyorum dalıyorum yolların içine
Ne gelen var ne senden bir haber ne bir selam
Adını yazdım yollara tabelalara
Çizdim bana gelen yolun haritasını
Geri döndüm mahpus hayatıma tahliyemi bekliyorum
Hâkim müebbet verdi çıkışım yok sen gelmeyince
Herkesin evinde gülümseten gülümseyen ışıklar
Benim odamda karanlık duvara çarpan feryatlar
Sabah olunca aydınlık gelmiyor odama sen yoksun
Galiba ölene kadar kal diyorsun kendi mahpus hanemde
Bahar geldi menekşeler nergislerde kokmuyor
Güller açtı bülbüllerde nedense ötmüyor
Galiba tadım tuzum yok ondandır diyorum
Atıyorum kendimi delilik yangınına yanıyorum
Ben deli oldukça hep seni unutuyorum
Deli olarak yaşamayı seçtim artık gelme diyorum
Mehmet Aluç-Gülveren

Yüreğinize emeğinize sağlık hocam. Güzel bir şiirdi tebrik ederim. Saygılarımla
Teşekkürler ederim Ayşe hanımefendi kardeşim, sağ olun var olun, selamlarımla.