Kalmadı tahâmmülü şu yaralı gönlümün
Beklemekten usandı çaresini ver artık
Menzile yaklaşırken eşiğinde ölümün
Nefesim tükenmeden son günümde gör artık

*

Günden güne eridim bir mum misâli bittim
Kör kuyular içinde ben feleğe ne ettim
Yusuf’un zindânında unutulup da gittim
Yıllar yılı pas tutmuş zincirimi kır artık

*

Seher vakti güllerin büyüsüne kanarken
Bülbülün feryâdıyla her dem seni anarken
Sinemdeki ateşin için için yanarken
Bırakıp da gittiğin virâneden sor artık

*

Can bedenden çıkarken kesilecek nefesi
İnleyen yüreğimin duyulmuyor mu sesi
Tek tesellim umudum kimsesizler kimsesi
Bu sevdâ’nın aslına eremedim sır artık

*

Hayâlin aynasına boşuna kanmış meğer
Mâzide kalan günler inan her şeye değer
Ağaran saçlarınla bir gün gelirsen eğer
Kâlbim senin yerindir beklemeden gir artık

*

Bunca dertler çileler otağ kuruyor tende
Beklemekten usandım derman kalmadı bende
Lokman’da bulunmaz ki gönül ilacı sende
Eyyubun sabrındayım yaraları sar artık