Card image cap
Hi̇cran düştü ömür payeme

Bakmayın yüzümün güldüğüne
Geçip giden bunca yılda
Hep keder ve yıkım biriktirdim
Yamalar içindeki gönül heybemde
Ve sonunda içimdeki acıları
Gülüşlerimle gizlemeyi öğrendim
 
 
Hazanın tutsağı biçare yüreğim
Bir parçacık vuslat dilerken
Hicran düştü ömür payeme
Şimdi dert yoldaşım kalemimi
Elime her aldığımda
Hüzün damlıyor dizelerime
 

Ardıma dönüp baktığımda
Ne çok aldanmışlık
Ne çok kırgınlık doldurmuşum
Kıymetini bilemediğim fani ömrüme
Aldığım her nefesimde
Can kırıklarım batıyor gönlüme
 

Ruhumda fırtına boran
Yüreğimde dindiremediğim acım
İçin için ağlıyorum halime
Sol yanıma yük ettiğim
Vefa nedir bilmeyenler uğruna
Yazık ettim kendi kendime
 

Güvenle yüreğimi açacağım
Teselli bulacağım kimsem kalmadı
Acılarımın verdiği ızdırabımı
Sancılarımı dindirebilmek için
Yalnızlığımı yoldaş edindim kendime
Onun kollarında teselli aradım
 

Artık sığındığım yalnızlığımda
Derman olmuyor gönül derdime
Solup giden umutlarımın
Vazgeçtiğim hayallerim ardından
Tek yapabildiğim ağlamak
Ama ağlamakta ilaç olmuyor yüreğime
 

Yine de isyan etmiyorum bu halime
Çaresizce kabullenip hicranımı
Ömür payeme düşen buymuş diyorum
Kim bilir? Belki de bu kuru avuntuyla
Sancılar içindeki biçare yüreğime
Küçücükte olsa bir teselli arıyorum
 

Şu fani dünyada vademi doldururken
En ufak bir ah dahi etmiyorum
Sol yanımı ateşlere salan bencillere
Benim yüküm bana böylesine ağırken
Heybemdekilerin ağırlığında ezilirken
Birde onları yük edemem kendime
 

Ayşe KARADENİZ
 

 


Güçlü yorumu ile şiirime ses olan can abim SERDAR ORAL'a canı gönülden teşekkür ederim