Gün Gelir Devran Döner

Gün gelir devran döner, bugün ateşle koşan ateşinde yanar elinde söner… Bugün isyan eden yarın isyan ateşinde yanar, bugün kazandık diyen yarın kaybeder ey der yanıldık…

Hayâsızlara neden öylece sadece baktık

Böylece baka baka bizler her daim yanıldık/yıkıldık

Bir adım atmak lazımdı bu edepsizlik için

İşte bizler sırtımızı döndükçe battıkça battık

Dün Camiye dönerek şampanya patlatan edepsizler, edep size yakışmaz edep sizinle olmaktan utanır, yazıklar olsun bu cennet vatan topraklarını kirletiyorsunuz, edepten hayâdan yoksun olanlar cehenneme sizler koşarken arkanızdan bakarım.

Ey edepsiz sana laf söylesem lafa söze yazık

Kendin için elinde taşıyorsun ya işte kazık

Dinle mukaddesatla alay etmek seni bitirir

Size göre çirkeflik bir saray sanki yazlık

Bunu yapanlar sanmayın millet saf değil

Sizin bu yaptığınız edepsizliktir gaf değil

O çirkefliğinizle tuttuğunuzda saf değil

Ömür uzun sanırsın bakarsın olur anlık

Şimdi diyecekler ki onlar kendini bilmezler, yanılmış insanlar buyurun okuyun.

Bir kişinin yanılması bütün halkın yanılmasına yol açar, bütün halkın yanılması da sonradan teklerin yanılmasına. Böylece yanlışlık elden ele geliştikçe gelişir, biçimden biçime girer; o kadar ki işin en uzağındaki tanık, en yakınındakinden daha çok şeyler bilir; olayı son öğrenen ilk öğrenenden daha inançlı olur. (Montaigne’inin ''Denemeler'' Adlı Kitabından Alıntı )

İnsan bu edeple olur diri

Edep ne varsa gönülde temizler kiri

İnsan düşürürşe dilde Allah diyen zikri

Nefis şeytan saldırır kalmaz hiç fikri

Fikirsizinde olmaz değeri unutur şükrü

Mehmet Aluç