Etrafımızı Saran İnsan Kirliliği!
 

Hatırla ey kardeşim, dün düşman ile birlikte poz verirken masum canların yanmasına göz yumarken, gözlerine miller saplansın duasında bulunan bizler, yakında gözlerine millerin çekileceğini beklerken, secdede Rabbimize duayla gözyaşımızı gönderirken, ol deyince olduran Mevla’m, sabır edin dedi, akla kara, karanlıkla şafak belli olsun… Siz bir mil saplansın derken, ben on mil saplayacağım sabırla bekleyin derken, Rabbim en iyisini sen bilirsin, sen ne bildirirsen biz onu bilir dedik…

Bizden önce mazlum kardeşim sevindi, Rabbim gönlüne selametle huzurla inşirahı için dokundu, bu sevincin verdiği dünyadaki huzur, sanki cennetten mazlumun gönlüne gelmiş konmuştu Allah’u Ekber…
Kendi karanlığı içinde yolunu bilmez ukala cahil, benim yolum aydınlık ben bilirim bu yolu diye insanı kandırırken, o peşinden gidenlerden önce kör kuyuya düştü haberi yok, ukala olan ben bilirim diyenler şeytanın sırtını sıvazlamasıyla, geride kıç...na girenden habersiz, hala kendini bir numara insan sanır, insanlıktan nasibini almamış… Ya peşinden gidenlere ne demeli?
 
Dün masum kardeşimiz bunlarla savaşırken, kopan elinin peşine düşmeden peşlerine düşerken, yola düşen elini panzerle ezerken o düşmanlarla sevinen, bu içimizdeki düşmanın peşinden nasıl utanmadan gidersin? Dün Ramazan ayında, hakkın huzurunda kardeşinle saf tutarken bugün nasıl ayrılır, düşmanın dostuyla sana düşman olanla aynı rezilliğe koşarsın? Müsemma zamanlar içinde yanındaymış gibi görünen o iç düşmanın, düşmanlık kokan sözlerini de mi hiç duymadın bre gafil?
 
Ben böyle yazdıkça kelimeler heceler mahcup oluyor eridikçe eriyor, oysa kahraman ecdadın ismi yazılınca kahramanlıkları anlatılınca kelimelerle hecelerle nasılda pırıl pırıl parıldıyor gözleriyle kelimeler heceler… Daha fazla yazmadan son vereyim bu olan biten yalan dolan rezilliklerin inşallah son bulması adına, onların yanında olmamamızla olanların yıkımlarını seyretmemiz dileğimle, selamlarımla.
 
Mehmet Aluç