Çağırdı Gurbet İli

 



Dedim yazayım kuru kalem ile bir selam

Çağırdı gurbet ili dedi artık bu senin sılan

 

Düşünmedim ahvalimi düştüm yollara

Baktım torbama bana ne geride kalan

 

Döküldü yollara gözümde kuru yaşlar

Anladım ki geride kalanlar oldu yalan

 

Aradım bahtıma düşeni gece ile gündüz

Anladım gurbet ile Mevla’mdır beni salan

 

Aradım kış aylarında giden baharlarımı

Geride kalan yârimden ah’tır bana kalan

 

Aradım muhabbetle bir sohbet ortamı

Baktım torbama sıladan nedir içine dolan

 

Torbam içine gözyaşıyla dolan ahtır

Kuru kalemim dedi yaz dedi nedir seni yoran

 

Sual eyledim kalemime haklısın veren Mevla

Hakkıma razı oldum bildim yanında kim duran

 

Mağlup olma dedim Mevla’dır işte kaldıran

Şükür ettim Mevla’ma yanımdaydı her an

 

Pak eyledim şükürle kalemimle ben gönlümü

Haber saldım seher yeliyle o yâre candı o canan

 

Zirveler kurduğum hayallerimi yere indirdim

Veren dedim hak Mevla’dır Mevla’mdır alan

 

Düşünmedim dünya ile kalan geride ki malımı

Felekle işim yoktu Mevla’mdı benimle olan

 

Aldım o gül yüzlü cananı şükür yanıma

Mevla’m ile o gül yüzlü canandı beni saran

 

Mehmet Aluç-Gülveren

Card image cap