℃ / ℃
Biter Bir Gün Bu Yalnızlık
Göremedim bir an etrafımı
Bu şehirde bu gece sanki hiç yaşmadım
Okuyamadım geceyi hece hece
Ufukta hasretime git dedim
Bu ömrümü bitirdin yeter dedim
Sen varsın ben gülemem dedim
Yazamadım aşkı hece hece bu gece
Yârin vefasızlığını kovaladım bu şehirde
Ahde vefa çıkmadı karşıma bir gülüşte
Gamla efkârın nehrinde yüzdüm düşümde
Anlayamadım yazamadım o yâri hece hece
Sönmek istedim yanan mum gibi rüzgârda
Hasreti yaşamak ne zormuş kalınca darda
Çok şükür ki Mevla’nın verdiği sabrı varda
Ağlamadım yine bu gece yâr aklıma düşende
Elbet bir gün bir güzel kadir kıymeti bilir
Hasret ile yanan bu gönül onunla sevilir
Dünyanın sonu değil ya bir güzel karşıma gelir
Aşkı o zaman yazarım gönlüne hece hece
Gönlüm hasretle kedere zaten alışık
Gülveren’im sen yaz dağılsın bu karışıklık
Aşk bu elbet düzeltir biter bir gün bu yalnızlık
İşte o gün aşkı yaşarım o yâr ile gündüz gece
Mehmet Aluç-Gülveren
Efkâr sardı yine yalan dünyamı
Göremedim bir an toz duman etrafımı
Bu şehirde bu gece sanki hiç yaşmadım
Okuyamadım geceyi sanki yaşamadım
Ufukta hasretime sende git dedim
Bu ömrümü bitirdin yeter bit dedim
Sen varsın ben gülemem hiç dedim
Yazamadım aşkı hece hece bu gece
Kalemin daim olsun inşallah yureginize saglik
Teşekkürler ederim kardeşim bu güzel yorumunuz için, sağ olun var olun.
Biter mi yalnızlık? bilemem. Zira insan yalnızlığa alıştım mı zor gelir gönül kapısını açması.
Yüreğinize emeğinize sağlık hocam. Güzel bir şiirdi tebrik ederim. Saygılarımla
Aynen dediğiniz gibi kardeşim,Rabbim açanlardan eylesin cümle gönül kapımızı kardeşim, selamlarımla.