Beni Harap Eden Bu Ateşi Söndürmeliyim!



MeoŞiir - Seni Yakan Aşk Ateşi




Yıllar oldu hala sonbahar mevsimindeyim

Gitmeyecek mi bu sonbahar yanımda

Ağaçlarım yapraklarını döke döke kurudu

Bir dalım kaldı kurumuş düşecek gibiyim gövdemden

 

Bu hasret hala yanımda gitmez oldu nedense

Oysa yürümem lazım bu yolda varmak için

Suskun durmam beni derinden yaralayacak

Bir dalım kaldı kurumuş düşecek gibiyim gövdemden

 

Çaresizliğim doruk noktasında Rabbime varırken

Çaresizliğime Rabbim derman beni ayakta tutan

Garip boşlukta çiviyle çakılırken düştü çiviler bir bir

Bir dalım kaldı kurumuş düşecek gibiyim gövdemden

 

Yılların yorgunluğu var üzerimde beni dinç tutan

Yorgun olsam da yürümeliyim kalkmalıyım artık

Bedenimi taşıyamasam da taşımak zorundayım

Bir dalım kaldı kurumuş düşecek gibiyim gövdemden

 

Milyonlarca kelimeler hafızamda dizili sırada bekler

Beklemeleri ne fayda verecek ki sevda çizik atarken

Pardon sevdayla tutulduğum o yâr terk edip giderken

Bir dalım kaldı kurumuş düşecek gibiyim gövdemden

 

İşte bitiyor kelimeler sararıyor beyaz sayfalar

Kaybedilmiş benle günlüğüm hatıralarım yaralıyor

Unutmak kolay olsa bende onun gibi unutsam

Bir dalım kaldı kurumuş düşecek gibiyim gövdemden

 

Sürüklenip gidiyorum kaderimin peşinde

İlk defa Rabbimle doluyum hissediyorum

Cümleler boğazımda düğümlenmiyor artık

Bir dalım kaldı yeşeren çiçek açan gövdemden

 

Ben mi yârin gözlerinde hapis kaldım

Yoksa kelimeler kalemim altında mı hüküm mü giydi

Nasıl anlatılır nasıl yaşanır Rabbim gösterir

Bir dalım kaldı yeşeren çiçek açan gövdemden

 

Hayatı anıları kalbime batırmaktan usandım

Çıkmalıyım bu karanlık odadan hemen durmadan

İçimde beni harap eden bu ateşi söndürmeliyim

Bir dalım kaldı yeşeren çiçek açan gövdemden

 

Mehmet Aluç