Benden
Önce Sen Ölme...
Dün, ben
seni yolda gördüm, yıllardan sonra
Ne sen
kalmıştı sende, ne ben kaldı bende
Senden
önce, oysa ben yıkılmıştım, sen giderken
Benden
önce, sen ölmüşsün, ben ölmeden
İnanamadım
gözlerime kendime, hayal olsun istedim
Gerçekti ya
o an oradaydın, sen beni görmeden, ölmek istedim
Koşamadım
sana, ayaklarım bağlanmıştı sanki
Tutmak
istedim ölmüş seni, ağlayamadım, sorma o anki vakti
Razıydım
yine seninle yaşamaya, koştum sana
Benden önce
sen ölme, ben ölmeden demek için
Koştum
sarıldım sana, sanki taşa sarılmıştım
Zaten
yıllarca taşlara, sen diye sarılmış yatmıştım
Tanıyamadın
çökmüş beni, sana beni anlattım
Benden
önce sen ölme ben ölmemen için
Güneş doğdu
sanki yüzüne, gözlerinden yağmurlar yağarken
Silmek
istemedim, kurumuş seni yeniden yeşertsin istedim
Yürüdük
yan yana, kolumda sen, sanki dün gibi yürürken
Benden
önce sen ölme, ben ölmemen için
Mehmet
Aluç-Gülveren
Değerli kaleminizden güzel bir şiir okudum hocam. Yüreğinize emeğinize sağlık
Yazdıran yüreğiniz yazan elleriniz dert görmesin. Saygılarımla
Teşekkürler ederim Ayşe hanımefendi kardeşim,sağ olun var olun,selamlarımla.
Emeğine yüreğine sağlık mehmet hocam tebrikler
Teşekkürler ederim Murat kardeşim,selamlarımla kardeşim.