Card image cap
Ben de yoruldum hayat

BEN DE YORULDUM HAYAT
 
 
Ben de yoruldum hayat, yürüyüşüme bakma!
Bitap düştüm dünyanın insafsız yollarında…
Bir insaflı çağ gelir, gün doğar afakıma!
Dinlenirim kim bilir, yumuşak kollarında…
 
Uymuyor hiç gün güne bir gün hasta bir gün sağ;
Yaşamak çok zorlaştı, sorunlarsa buzlu dağ…
Acaba görür müyüm, gönlüme göre bir çağ?
Ne düşünür insanlar, bilmem akıllarında…
 
Mevsim güze devrildi, yapraklar dökülüyor…
Döküldükçe insanın, ciğeri sökülüyor!
Ağlıyor güz gülleri, Mushaf'ı bükülüyor;
Bülbül bekler gülistan, öten yok dallarında…
 
Elimden gelseydi ah, mart yapardım eylülü!
Kan renginde gül açar, çağırırdım bülbülü!
Koksa da hep nafile, zayıf olur güz gülü!
Yolunmayı beklemez, savrulur yellerinde…
 
Gözlerim mi seçmiyor, hiç mi bülbül geçmiyor?
Sen de mi yoruldun gül, yaprakların açmıyor?
Hani nerde gül yağın neden koku saçmıyor?
Ne oldu sana böyle, bir şey var hallerinde… 
 
Karaman-2019/08
 
Halil Şakir Taşçıoğlu