Bana
Dostum Deme Sakın

Duvara
bir çivi çakıp ta
Boş
sözlerini asıp ta
Gönül
sazımı kırıp ta
Bana
dostum deme sakın
Yarama
tuzları basıp ta
Pişmiş
kelle gibi sırıtarak
Aydınlığıma
karanlık
Canlılığıma
cansızlık
Bakışlarınla
anlamsızlık yükleyerek
Bana
dostum deme sakın
Yarama
tuzları basıp ta
Pişmiş
kelle gibi sırıtarak
Yeşeren
dallarımı budama
Çıkma
sakın bir daha yoluma
Cevap
vermez isen soruma
Bana
dostum deme sakın
Yarama
tuzları basıp ta
Pişmiş
kelle gibi sırıtarak
Kaçışınla
suçunu bildin
Neden
bana bunu söylemedin
Af
etmek kolaydı gülmedin
Bana
dostum deme sakın
Yarama
tuzları basıp ta
Pişmiş
kelle gibi sırıtarak
Akıp
giden anı
Gönlündeki
dermanı
Tersine
çeviremezsin zamanı
Bana
dostum deme sakın
Yarama
tuzları basıp ta
Pişmiş
kelle gibi sırıtarak
Bunca
sözlerim bildim boşuna
Sevilmek
gelmedi hoşuna
Dost
dostu çıkarmaz yolun yokuşuna
Bana
dostum deme sakın
Yarama
tuzları basıp ta
Pişmiş
kelle gibi sırıtarak
Gülveren’im
başka söze yok gerek
İnsan
hata yapar bazen istemeyerek
Yıkmak
nedir ki hem de isteyerek
Bana
dostum deme sakın
Yarama
tuzları basıp ta
Pişmiş
kelle gibi sırıtarak
Mehmet
Aluç-Gülveren