BALIKLAR SUDA BOĞULDU
Bizim köyün içinden bir çay geçer(di).
Adı da “balıklı çay’dı,” eskiden.
İçinde, yedi çeşit balık bulunurdu.
Çayın suyu yatıp içilecek kadar temizdi, eskiden.
Çocukluğumuzda her gün balık tutup yerdik.
Çayın içinden birisi geçse balıklara basardı, eskiden.
Sayayım şu balıkların isimlerini.
“Sarıkanat Balığı.”
Müthiş bir balıktı, eskiden.
Şimdi yok.
“Kırlangıç Balığı” (Kela, kelçel balık))
Çoktu eskiden.
Şimdi yok.
“Karaman Balık.” Karabalık.
İri olurdu.
Çoktu eskiden.
Şimdi yok.
“Bıyıklı Balığı.”
Değerli balıktı eskiden.
Şimdi yok.
“Dere bıyıklısı.”
Tembel bir balıktı, eskiden.
Şimdi rahmetli oldu. Derelerde boğulmuş.
“Yılgıncı Balığı.”
İnce bir balıktı. Hızlı kaçardı, eskiden.
Şimdi yok.
“Yastaç Balığı.”
Yassı olurdu, küçücüktü. Kırmızıydı rengi.
Yemek için değil bakmak içindi eskiden
Şimdi ilaç için arasan yok.
*
Köyün hayvanları tarlalarda otlardı eskiden.
Doğal beslenirlerdi.
Çalı dibinde yatarlardı eskiden.
Poşet icat olmamıştı, kirlenmemişti domates biber.
Hıyar, hıyarlık etmezdi eskiden.
Yağmurlar güzel yağardı eskiden.
Ağaçlar dallı budaklıydı.
Tilki evlere girmezdi eskiden.
Domuzların domuzluğu, derelerin içindeydi.
Ayılar, armutla idare ederdi eskiden.
*
Şimdi;
Dereleri çöple doldurduk.
Irmakları oldurduk.
Şimdi;
Domuzlar bizim evin arkasındaki çöplükte.
Şimdi;
Bizim çayın suyu yok.
Şimdi;
Balıklarda yok.
Derelere gübre döküyoruz.
Şimdi; dereler gübre akıyor.
Şimdi;
Babam ineğine anamdan daha çok değer veriyor.
Şimdi;
Hastalanan ineğe anında veteriner geliyor.
Şimdi;
Anam karın ağrısına, şapşal otu kullanıyor.
Şimdi;
Köyler kokuyor denilince, kızanlar var.
Şimdi;
“Köyümü özledim” demek çok zor.
*
Bizim köyün çayını, çukur gördüler.
Eline çöpünü alan, döktü çayın içine.
Yel üfürmedi, sel götürmedi.
Şimdi;
Bizim çayın içindekileri sayayım mı?
Büyüklü küçüklü su kaplumbağaları…
Birkaç su yılanı…
Serseri kurbağalar…
Fareler…
Kara salyangozlar…
Kara sülükler…
Koku…
Kötü…
…
Çok ilerledik çok.
Bilgisayarımda masaüstü.
Rengârenk balıklar.
Doğayı çok seviyorum çok!

Şuayip ODABAŞI