Bakışların Karşıda Duran Ağaca Takılı Kalmış!
 


İnsan uzaklarda kafasıyla düşüncesiyle olur derdin, hatırlar mısın bilmem? Bende sevinmiştim, sevincim kursağımda kaldı düğümlendi sevinemedim, lakin sen şimdi kendin bedeninle uzaklara gittin! Hani biz, hayallerimizi gemilere yüklemiştik gideceğimiz aşk dolu dünyamıza, biz varmadan önce onlar varacak bizi bekleyecekti? Sen geminin tabanını parçalayarak gemiyi okyanusta batmasını sebep oldun! Çok memnun oldun mu acaba?
 
Ah insanoğlu ah, sözüyle davranışları birbiriyle zıt yaşayan, aşkı kıt sevgiyi hiç anlamayan, söze geldi mi hepimiz profesör, uygulamaya geldi mi hepimiz çırak kaçan yolda bırakan oluyoruz oh ne ala güzel dünya! Bak o günkü sözleri söylerken hangisini mi insan kafasıyla düşüncesiyle uzak olur dediğin andaki gözlerindeki o bakışların karşıda duran ağaca takılı kalmış, o anki güzel sözünü ağaçta beğenmiş, gözlerindeki o anı sanki saklamış!
 
Merak ediyorum her zaman ki kafandaki model şekil bu mu? Bu şekilde mi içerisin de geziniyor? Nasıl mı anlamadın mı? Yani kaypak mı geziniyor? Yani yanında olanların ayağına çelme takarak yağlı kaygan zemindeymiş gibi, yerlere düşürerek sakat mı bırakıyor benim gibi?


Biliyorum bu sorularıma hiç cevap vermeyeceksin, senin soruların ve cevapların önemli gerisi zaten umurunda hiç değil! İşte bende buna sinir oluyorum ve şimdi diyorum ki iyi ki uzaktasın, seninle yaşama yaşamak değil ıstırap olurdu, şanlıymışım farkında değilmişim! Görüşmemek üzere, vesselam…
 
Mehmet Aluç

Card image cap