Card image cap
Ayriliğin ardindan

Ayrılırken iki yürek;
Önce sözler kurşun olur vurur.
Kırılır, yaralanır, darmadağın olur,
Bin bir parçalaya bölünür yürekler.
Ardından her yanımızı öfke kaplar.




Zaman geçtikçe değişir hissettiklerimiz,
Kırgınlıklarımızın, öfkemizin yerini,
Volkan olup yüreğimizi kavuran,
Ömrümüzden ömür eksilten özlem alır.
Bir tek yüreğimize açılan yaralar aynı kalır.




Aslında zaman geçtikçe oda değişir.
Sevdasına deli divane olduğumuz,
O yüreğe duyduğumuz hasretimiz,
Günden güne büyütür açılan yaramızı.
Hiçbir deva bulamayız çaresizce kanarız.




Umutla, sabırla ve dualarımızla,
Dönsün gelsin, gelsin ve yar deva olsun,
El sürdükçe kanayan yaramıza der ve
Gelmeyeceğini bile bile yollarına bakar,
Küçücük bir umutla dönüşünü bekleriz.




O Yar/ın gelmesini her şeyden çok isteriz.
Onun bu sevdayı unutmuş olabileceğini,
Asla aklımıza getirip kabul etmeyiz.
Ama O YAR bu harabe aşkı çoktan unutup,
Belkide yeni sevdalara gönül açmıştır.
Bunu düşündükçe kederimiz de yitip gideriz...



Ayşe KARADENİZ



Güçlü yorumu ile şiirime ses olan kıymetli abim MUSTAFA KARAAHMETOĞLU'na canı gönülden teşekkür ederim.