Attım  Kendimi Çöllere


 
Bir kere rüyamda düşümde gördüm ben seni
Dedim bir kerede dünya gözüyle görüsün beni
Kahretsin ikimizde aynı rüyayı görmemişiz ki
Bir kere bin kere bekledim yollarda ben seni
 
Ne mecnun oldum yollara çöllere düştüm bir kere
Gezdiğim yerlerde yoktun akarken yamacımda iki dere
Mecnun olmak nerede Leyla ismini anmadım ki bin kere
Ben akmayan bir dere Leyla bir çiçek çiçeği yetmez ki bu dere
 
Bir kere akan su oldum varamadım Velilerin dergahına
Bin kere yağmur yağsın dedim kurudum varamadım kapısına
Veliler dua etti yağdı yağmur coştum sevinçle şaştım kaçışına
Ne sel oldum vardım ne kurudum bin kere ağladım  böyle
 
Bin  kere ağladım  böyle baktım Leyla’m yanımda açmış
Kokusu bu alemi deryayı aşmış gülüşünü cennetten almış
Ağlayan gözlerim kurudu Leyla çiçeğim kuruyup kalmış
Attım  kendimi çöllere çöller baktım ortadan ikiye ayrılmış
 
Gülveren’im aşk sabır işidir öyle aşk kolay değildir
Sabırla yol alırken sabır taşı çatlasa sevmek güzeldir
Sabrın sonunda meyve olgunlaşır cennetten gelir
Aşkı yaşamak başka hikayesini dinlemek kolay gelir
 
Mehmet Aluç-Gülveren