Aslında İçimizin Yandığını Gösterebilsek, Bu Hisseden Duygularla Varabilsek!
Ne güzel olurdu düşünce dünyamızda içimizde saklı değil de,
her anımızda endişeden ayrılığı yaşamaktan zevk aldığımız gibi görünsek de beceriksizliklerimizle,
aslında içimizin yandığını gösterebilsek, bu hisseden duygularla varabilsek! Bizi
biz yapan kalbimizin fark edilmesi, güzel anların yönlerimizin keşfedilmesi
için kapısını açsak ne güzel olurdu…
Bizlerin ruh ve gönül yapısında var olan en derin tabakalara
kadar nüfuz eden birlikteliğimizle beraber olsak kendimizi görünür yapsak, daha
güzel olmaz mıydı? Bazı anlarda, insanız cesaretsiz olduğumuzun anlaşılması
bizde neleri kaybettirir ki? Hiçbir şeyi! Bizde yarım olanı tamamlamak var iken
dostlarımızla, aramızda cesaretsizliğimiz korkularımız yanlışlıklarımız
paylaşılsa çareler aransa ne güzel olurdu, olmaz mıydı sizce?
Zarar göreceğimiz belli yolumuzda ki en büyük işaret ile yani
içimizde saklamak paylaşmamak, biz olmamak, ceviz kabuğunun içimizde saklanmak
nereye kadar? Bir gün o kabuk çatlayacak muhakkak!
Bu saklamakta ustalığımızı kötülükleri ayrılıkları temizlemek
yok etmek için harcasak… Bir kalkan olsak acılara ayrılıklara…
Günlük hayatımızda ustaca dilimizi tatlı sözlerle zamanı mekânı
aşan hecelerle süsleyerek konuşsak, sözlerimiz zamanı mekânı aşarak gönüllere
dolsa ah ne güzel olurdu…
Bizler ki Anadolu topraklarına çaldıkları maya hızlı ve güçlü
bir şekilde tutmuş gönül dostları Yesevi’lerin Yunusların Mevlanaların
torunlarıyız, onların izini takip ederek yarınlarımızı daha güzel insanımızı
daha çok gülen mutlu olan olması için mücadele etmek bizim asil vazifemiz olduğunu
da unutmayalım derim, vesselam, selamlarımla.
Mehmet Aluç
Aleyküm selam Mehmet hocam dogru söze ne denir bizde sadece eyvallah denir çayımı aldım kutladım hocam saygılar
Afiyetler olsun Arif kardeşim,sağ olasın var olasın kardeşim bu enfes yorumun için,selamlarımla.
Gün seçkisini tebrik ederim.kiymetli hocam yureginize kaleminize saglik saygilar
Teşekkürler ederim kardeşim sağ ol var ol,selamlarımla.