Apartman halleri

APARTMAN HALLERİ
 
Apartmanda altlı üstlü oturmak bir kültür işidir. Sitelerde var birçok blok dairelerden oluşan. Çeşitli gelenek göreneklerden gelmiş insanlar. Kimisi Allah Allah gider. Kimisi her akşam kafa çeker. Kimisi kedi köpek besler. Kimisi de kedi köpekten nefret eder.
Kimileri asker yürüyüşüyle gelişini belli eder. Kimisinin varlığıyla yokluğu belli değildir. Balkona çıkıp telefonla bağırarak konuşanlar da vardır.
Balkondan halı kilim döverek silkeleyenler, sigara külünü izmaritini alt balkona düşürenler. Çöpünü balkon ya da pencereden fırlatıp atanlar… Daha neler neler…
Bir insan köy hayatı içinden, avlusu olan bir evden çıkıp bir kente geldiğinde, köyde yaşadığı gibi yaşamak istediğinden ipler kopuyor. Kapı komşusuyla papaz oluyor birçok insan. Apartmanın girişinde ya da arkasında tavuk beslemek işin başka bir yönü.
Apartman yönetmek, aidat toplamak, tamirat işleri… İtirazlar, kafa tutmalar…
Günlük yaşantımız içinde çok basit sorun edilmeyecek şeylerin parmağa dolanarak çözülmez bir sorun haline getirilmesi müthiş bir şey.
Zaman zaman toplu oturulan yerlerde kulak misafiri olduğum apartman öyküleri çalıyor kulağıma.
Kimisi gülünç olsa da kimileri ibret verici. Bu olayları yapanlar, tımarhanelik desem değil. Ancak anlıyorum ki, emekli olmuş, yalnız kalmış ve huysuz bir hale gelmiş bir emekli öğretmen, hâkim ya da asker emeklisi karşımızda.
Yaşı yetmiş, içi geçmiş adam anlatıyor.
“Benim arabaya getirmiş arabasının burnunu dayamış. Bir santim aralık kalmış. Ulan benim araba kösnük mü? Niye bu kadar ardına yanaşıyorsun? Bir insan geçecek kadar boşluk bıraksana. Kızdım. Bide benim kapı komşum olacak. İndim aşağıya, gittim bir Japon yapıştırıcı aldım. Arabanın anahtar deliklerine sıktım. Anahtarı sokamadı, kapıları açamadı.”
“Breh! Breh!”
Devam ediyor.
“Benim alt komşu balkonda halı silkeliyor. Sopayı patlattıkça, tozlar benim balkona geliyor. Yapma etme dedim. Dinletemedim. Güneşlemeye bıraktığı halıların üstüne o biçim acayip kendi icadım bir kolonya döktüm. Girdim tuvalete, bir plastik şişeye işedim. Kapağını deldim. Balkondan aşağı halıların üstüne yağmurlama yaptım. Halıları içeri serince mis gibi koksun gali.”
Birisi atıldı.
“Yaşa len! Aklı başına gelsin. Bende birisinde, apartmandaki ayakkabıları toplayıp bir çuvala doldurdum. Çöpe attım.””
Elbette ki apartmanın önündeki gülleri söken. Yerlerine lahana, sarımsak ve soğan ekenlerde var. Yakında lahanaların arasına keçi koyun bağlayanlarda çıkabilir.
Eeeee bu apartmanların çeşitli çeşitli insanları var. O zaman çeşit çeşit huyları da olacak!
Hoşgörü ve anlayışla yaşamayı öğrenmediğimiz sürede, gazetelerde 3. Sayfalarda “apartman olaylarını” çok okuyacağız demektir.
 
Şuayip ODABAŞI
Aralık 2023