Ah gam i̇nsanlarin ülkesi̇

AH GAM İNSANLARIN ÜLKESİ
 
Taliban yüzlüydü gece
Ay korkak
yıldızlar firari
burkasını fora eylemiş bir kadın
Kabil üstünden geçiyordu
önünden kaçıyordu kara bulutlar
 
Taliban’ın elleri sinirsiz
sınırsız tetik çekiyordu
Çile çekiyordu çocuklar
tandır ekmekleri rüyalarında
kömür yüzlerinde geleceğin direnci
Merek Madenleri çocuk kusuyordu gün boyu
 
Taliban’ın gözleri irinli
burkalıyordu bütün bakireleri
kadın olmanın kördüğümü boğazında
yutulmayan bir yumruk gibiydi
yaşama isteği bütün kadınların kan kusuyordu
Şehvetin salıncağında kirli sakallarıyla
kara topuklu atların ayaklarında ezilmiş
Şerbet Gula’nın hayalleri
Kabil’in pis sularına karışıyordu
 
Taliban vurur durmadan
deli akan ırmakları iki gözünden
Kuşları vurur çiçekli dallarda
bulutlara binip firar eder balıklar
Kuşların kanatları kuru dallarda kalakalmış olurlar
Takma sakalıyla zikrin içinde bir hafız
günlük lokmasını bekler bir bakirenin göğsünde
Kandahar’da kara bir bahar
 
Kadınlar… çocuklar…
Piçlenmiş bakireler…
Hindikuş dağlarının soğuğuna sığınırlar
lokmasızdır çocuklar
sadece beklerler
 
Ölürler
öfkelendikleri bir şey yoktur
dirençleri su dökülmüş tuz kütlesi
Bir Afgani değerinde değildir
bir insanın değeri
Çıngıraklı yılan saltanatı
sessiz bir engerektir artık
Ana rahminde öldürülür başı açık bir kız çocuğu
Burası
su içilen açık lağım çukuru…
Ah gam insan
Afganistan!
 
Şuayip ODABAŞI
Ocak 2024