ZEHİR
Beyin zonklaması can kanaması
Ten çürümesi kemik yanması
Başımdan aşağı hayat döküldü
Ömür muamması ölüm humması
 
Damladı geceye göysümden zehir
Gök kubbe çöktü kayboldu şehir
Kalbimden burgulu çivi söküldü
Düşünce menderes suyu kan nehir
 
Bedenim sarıldı siyah şilteye
Sakladım dilimi derin kerteye
Fikrim yive düştü döndü büküldü
Her şeyi defnettim zehir pelteye...
Nurullah Özdemir (Narmânî)