CAN YANGINI
Öğle candan bakarsan ateş saçar gözlerin 
Halinden hicap eder dayanamaz çöl yanar
Gözden kalbe sel olur gizli gizli akarsan
Kerem hasete düşer ondan öte kül yanar
 
Lisanım kâfi deyil seni tarif etmeye
Sesini işitmesin bülbül küser ötmeye
Çaresiz gücüm yetmez sana emsal gütmeye
Bu cürüme yeltense ağzımda ki dil yanar
 
Sen yoksan baharistan yas tutar kara bağlar
Sen yüzünü dökersen yıkılır yüksek dağlar
Seni üzgün görürse bütün nebatat ağlar
Köküne hazan düşer diken yanar gül yanar
 
Asidir baş kaldırır aklım isyana kalkar
Vahşet ki akıl ermez sensiz her şeyi yakar
Hüküm olmuş gözlerin ben mahkümum ne çıkar
Encamı sana meftun zaman geçer yıl yanar
 
Hasılı can yangını misale ermiş sende
Bi'çare Narmânî'yim tarifim zormuş sende
Gönlüm göçmüş içimden gelip de durmuş sende
Vuslat ki ruh kaynatır öz tutuşur kul yanar...
                     (Nurullah Özdemir) NARMÂNÎ 2017