KUŞLAR
Zeminde su diye çatlarken içim
Semâda yağmura koşuyor kuşlar
Bildim ki ben bana bitmeyen linçim
Süzülüp çilemi deşiyor kuşlar
 
Derim çelik kalıp özüm müebbet
Nefesim sesime âsırlık gurbet
İzim ayağıma ediyor minnet
Bu garip hâlime şaşıyor kuşlar
 
Bulut tutmaç oldu gökte güneşe
Pervâne'ler girdap ördü ateşe
Sinekler doluştu can süren leşe
Tabutuma tahta taşıyor kuşlar
 
Ufuk kızıl yaşmak dağlarda hicrân
En uzak noktanın koynunda hüsran
Koyu gölgelerin nabzında şivan
Derme yuvalarda üşüyor kuşlar
 
Süküt derin kuyu oyuldu gece
Her kayan yıldızda hayat bilmece
Samanyolu hamak oldu böylece
Sonsuzluk yorgunu düşüyor kuşlar
 
Arzu tezgin şikâr hayâl çelik yay
Umut dingin ırmak mendereste zay
Uyandı göğsümde dağ deviren fay
Yıkık viranemde yaşıyor kuşlar...  
(Nurullah Özdemir)   NARMÂNÎ 2019