İBRAHİM-İ  KORDAYIM

’’Sine-i canımdasın, her dem dil-i bestemsin
Aşkın yedi rengiyle, bağda gül-i destemsin’’


Deli gönlüm ham iken, yoğruldum ben düşümde
Aşk, canı meşkle kardı, özümde bir oldun yâr
İbrahim-i kordayım, nar-ı Beyza döşümde
Gönlüm ateşler sardı, közümde nar oldun yâr.

Gözlerinle sen düştün, eksenime, yönüme
Şems oldun cemalinle, siyah giymiş günüme
Çeşm-i siyahım güldü, perde çekip dünüme
Akan yaşlarım durdu, gözümde nur oldun yâr.

Yad’a kapadım gönlüm, yâre sırça köşk olsun
Âşıklar dergâhında, muhabbet-i meşk olsun
Yak beni her cümlende, sözler dil-i aşk olsun
Sıcak nefesin vurdu, yüzümde har oldun yâr.

Avaz-avaz sustum ben, lehçemdeki naz ile
Umuda türkü yazdım, ayar tutmaz saz ile
Dudağımda demlendin, aşktan keskin söz ile
Lal dilim seni sordu, sözümde var oldun yâr.

Yüreğimde büyüttüm, umut denen neferi
Hasret ile cengim var, vuslat bildim zaferi

Diyar-diyar dolaşır gönül şimendiferi

Gurbet el beni yordu, dizimde fer oldun yâr.

._ Saklı Düşlerim__________________.