GÜLLER SOLDUKTAN SONRA


Sine-i gülşenim yâre yastık, yâr dayansın
Döşte gül hancı, bülbül yolcu olduktan sonra.
Gönlüm yandı aşk-ı meşk harında, yâr’ da yansın
Sol yanıma, yârin hasreti dolduktan sonra.

Yürekte, dergâh-ı aşk yâre sevdayla yanar
Sevda ki muamma, peykinde âlemler döner
Âlem-i yürek ki, uğrunda nice ışıklar söner
Âşık maşukasından ayrı kaldıktan sonra.

Yaralı yüreğimde küllenmemiş köz kaldı,
Geriye sessiz çığlık, söylenmemiş söz kaldı,
Tükendi ömrümde nev-bahar, arsız güz kaldı,
Divane gönlümü yâre kul kıldıktan sonra.

Serçe gözyaşın döker oldu, sevda külüme
Yâd gönüller ağlar, mücrim hal-i ahvalime
Bülbüller suskun, baykuşlar tünedi dalıma
Bağ-ı gülistanımda güller solduktan sonra.

Gözde ferim kalmadı, söndü yanan çıralar
Küstü dilde kelamım, suskun artık naralar
Çaban beyhude ey tabip, onmaz bu yaralar
Ağyar diller zehrin canıma saldıktan sonra.