Küçük kanatsız meleklerin 
Kalbi deliniyor 
Dökülüyor toprağa ortalığa 
Sessiz çığlıklar 
Gözlerden katran akıyor 
 Sözlerle insanlık yırtılıyor 

Bir çocuk ağlıyor 
Yaşı daha 1,5 tek hane 
Annesi, babası yok
Hayalleri, düşleri yok
Yaşamın anlamını 
Ölümü bilmiyor 
Kırık bebeğinin saçlarını 
Okşuyor
Tarağının dişleriyle
İnsanlık yok oluyor 


Duygular, kelimeler kekeme 
İnsanlığın mayası bozuk 
Sıfat ağırlaşıyor omuzlarda 
Vicdanlar, insanlık ayaklar altında 
Yaşam ,hayat bin parça….
Bir çocuk ölüyor 
Bir çiçek daldan kopuyor 
Güneş batıyor 
  Akşamlar olmuyor 
Her yer karanlık 
Sessiz çığlıkla insanlık çatlıyor 
Yok oluyor 
etraf sessiz ,kimsesiz ve de kuru 
bir çocuk ağlıyor 
bir çocuk ölüyor