Tüm yürekler sanki kafeste mahkum
Tutsak düşünceler
herkeste maske
Yarının silinen
izinde gölge
Vicdan sorgusunda ağaçta ölüm
Mal mülk hevesinde titremiş beden
Düş kırıntısında
lekeli çizgi
Her adımda beyni yıkan kemiren
Ruhu bulantında insanlık izi
Bir annenin ömrü
delen feryadı
Kucağındaki buz tutan umudu
Avucuna dolan kesilen yaşı
Elde oyuncağın kırık bir ucu
Yerde yatan çocuk
oldukça masum
Gözleri rengarenk ve boncuk, boncuk
Yanında kanatsız
yaralı kuş cuk
anlaşılmayan bir silinmiş resim
gökyüzü karanlık ve
de yağmurlu
dudaklarda yarım kalmış bir sözcük
ömürde nefeste sevgiler soluk
rüzgârın esmesi hep uğultulu
Sokaklar, caddeler öylesi öksüz
Gökyüzü, yaşamlar renksiz, boyasız
Çocuklar oynasın saklambaç, seksek
Kalmasın ümitler yetim, çaresiz
Güneş olsun çocuk
şiddeti yıksın
Merhamet gönülde yeşersin açsın
Çocuk oynasınlar özgür olsunlar
Yüzlerde çiçekler
olup açsınlar