Tüm yürekler sanki kafeste mahkum

 Tutsak düşünceler herkeste maske

 Yarının silinen izinde gölge

Vicdan sorgusunda ağaçta ölüm

 

Mal mülk hevesinde titremiş beden

 Düş kırıntısında lekeli çizgi

Her adımda beyni yıkan kemiren

Ruhu bulantında insanlık izi

 

 Bir annenin ömrü delen feryadı

Kucağındaki buz tutan umudu

Avucuna dolan kesilen yaşı

Elde oyuncağın kırık bir ucu

 

 

 Yerde yatan çocuk oldukça masum

Gözleri rengarenk ve boncuk, boncuk

 Yanında kanatsız yaralı kuş cuk

anlaşılmayan bir silinmiş resim

 

 gökyüzü karanlık ve de yağmurlu

dudaklarda yarım kalmış bir sözcük

ömürde nefeste sevgiler soluk

rüzgârın esmesi hep uğultulu

 

 

Sokaklar, caddeler öylesi öksüz

Gökyüzü, yaşamlar renksiz, boyasız

Çocuklar oynasın saklambaç, seksek

Kalmasın ümitler yetim, çaresiz

 

 

 Güneş olsun çocuk şiddeti yıksın

  Merhamet gönülde yeşersin açsın            

Çocuk oynasınlar özgür olsunlar

 Yüzlerde çiçekler olup açsınlar