Ne zaman uzansan ki çocuk hayalime 
Dağlar gibi ağırlık çömelir düşlerime 
Yıkılırım biterim sekiz olan özlemle 
Düş yolcuğumun durak püsküllüyü okşamam
 
Hasretimin ilk uğrak yeri mor bisikletim
Sanki rüzgâr, uçakla kuşla yarışacaktım 
Uzun uzun durmadan kornayı çalacaktım 
Kursağımda bıraktı sol kolum ve ayağım
 
Uzun ah çekişimden beri titrer yüreğim 
Bir tek bisiklet için terler çocuk ellerim 
Hala boş, kirli, halsiz ve kırık hissederim 
O zamanlardan sonra düşlerimde binerim
 
Ellerim çekingen tavırla bisikleti
Binerim üzerine o anda uyanırım 
Uyandığım her anda iç çekerek ağlarım 
Sigaramı çekerken hep parmağımı yakarım
 
Köz yara bağlamıştı içimde büyüdükçe 
Olunca kızım oğlum kanadı yüreğimde 
Üç kalp birden attı benim vücut bedende 
Pedalları dörtnala çevirirken selede
 
Çınlıyordu düşlerim bağlıyorum ilk defa
Mavi bisikletimi uçurdum bulutlarda
Yağmurlar yağıyordu ümitle umutlara 
Biz bisikletimize selamı verdik yaşla