Card image cap
Söz bi̇tti̇ği̇ yerde, i̇nsanlik ölür

SÖZ BİTTİĞİ YERDE, İNSANLIK ÖLÜR


Her nefes sayılı, biter bu ömür

Söz bittiği yerde, insanlık ölür

Pişmanlık duysan da dilenmez özür

Söz bittiği yerde, insanlık ölür


Dünya günden güne, kötüye gider

Zalimler hesabı sonunda öder

Kaybolur ortadan insânî değer

Söz bittiği yerde, insanlık ölür


Para gözlü doktor canından eder

Sahte ise hoca, din elden gider

Değer verilmezse canlıya eğer

Söz bittiği yerde, insanlık ölür


Ahlâkı bozulan kin bile güder

Herkes de doğruyu hep kabul eder

Benim suçum hiç yok, o suçludur der

Söz bittiği yerde, insanlık ölür


Nasıl biri diye bilmek istersen

Tanırsın kolayca bir makam versen

Huzura el pençe durup da girsen

Söz bittiği yerde, insanlık ölür


Hayvanlar konuşsa aralarında

Otlanıp yemlenir meralarında

Sahtekârın gözü paralarında

Söz bittiği yerde, insanlık ölür


Ahlâk varsa onda, olur görgüsü

Budur uygarlığın gerçek ölçüsü

Sahtekar insandır ömür törpüsü

Söz bittiği yerde, insanlık ölür


İnsanlık aranır elde fenerle

Sahtekar çoğaldı binbir hünerle

Bu yüzden çekilen, bunca kederle

Söz bittiği yerde, insanlık ölür


Dürüst olan insan aslâ kirlenmez

Doğrunun kıymeti neden bilinmez

İnsanlık ölmüşse rahmet dilenmez

Söz bittiği yerde, insanlık ölür


Utanmak gereken şu halimizde

Kaldı mı insanlık hiç elimizde

Kalsa da sadece hep dilimizde

Söz bittiği yerde, insanlık ölür


Demişler "Nihayet insanlık öldü!" 

Verilen ilana şaşıran oldu

İnsanlık bitenler sevinip güldü

Söz bittiği yerde, insanlık ölür


Türkmenoğlu der ki fazîlet gerek

Atmış bize zaten  silleyi felek

Belâ gelip bulur bizi ne desek

Söz bittiği yerde, insanlık ölür


Şükrü Atay (Türkmenoğlu)