EDEBİYAT YOLU

YA ÜMİT SİZ ,YA ÜMİTSİZSİNİZ

Uçmayı seviyorsan, düşmeyi de bileceksin. Korkarak yaşıyorsan, yalnızca hayatı seyredersin… Ve bir gün gelir tüm dualar kabul olur, yeter ki inanmaktan vazgeçmeyin.

Benim dünyaya dair 5 kuruş servetim yok. Tek servetim düşmeden elimden tutan dostlarım. Elimden tutan, beni kaldıran, yaralarımı saran, gerektiğinde sırtımı dahi sıvazlayan dostlarım. İşte bu kadar adam benim dostlarım.

Bazı insanlar hayatı yaşarken aslında yaşamaktan ziyade hayatı kaçırmakla meşguldürler. İşte bu insanlar hayattan zevk almadıkları gibi, hayatlarını kendileri şekillendiren insanlar karşı da sert tavılar ile yaklaşmaktadırlar. Bunun en büyük sebebi ise insan olma bilincinin kaybedilmesidir. Sen sen ol, hayatını yaşarken, hayatının ellerinden alınmasına izin verme, insanlığını yitirme.

Geçen gün ilk kez yolumun üstündeki çöp toplayan adam ile konuştum. Adamlığım arttı, insan olduğumu fark ettim. Neden mi, çünkü o adam benimle konuştu, benim gibi dünya telaşesine kapılıp insanlığını yitiren birine selam verdi o koca yürekli adam. Utandım, ama adam olduğumu fark ettim. Teşekkürler elleri kirli ama yüreği en pak olan insan.

Aynı şarkılarda agladık, aynı gecelerde sabahladık, Aynı duraklarda bekledik, aynı yagmurlarda ıslandık, aynı günlere uyandık, aynı otobüslere bindik. Aynı yollardan gectik, aynı filmleri izledik.. Aynı günlerde aramadık birbirimizi, telefonun ucunda, köşe başında, durakta.. Biz aynı şeyleri yaşadık, aynı şeyleri unutamadık.. Vesaire, vesaire, vesaire.. Biz bir dönem birlikte yaptıgımız şeyleri ayrı ayrı yapmaya devam ettik, kısaca yaşamaya.. Yaşama yapışamamaya.. Bir süre sonra birlikte yapmayı hayal ettigimiz, ama sadece hayal ettigimiz her şeyi, yine aynı zamanlarda ayrı ayrı yaptık. Ben inat dedim. Sen gurur yaptın. Aşk’ın adı kaldı yalnızca, asılı, havada..

Kimseye umut baglamıyorum, kimsenin kalbine dokunma gibi bir telaşım da yok.Kendi yagımda kavrulup kendi kabıma dökülme derdindeyim.Zamanında derdine bulandıgımın şimdi rüzgarına bile degmeden kendi degirmenimde ögütüyorum her şeyi.Ben secmedim bunu belki ama pişman da degilim.

Gitmek isteyene kapıyı sonuna kadar acın, sevmeyi bilmeyene deger vermeyin, anlamamaya meyilli olana dil dökmeyin. Bazı şeylerin özlemi onun gecici oldugunu gösterir mesela. Bırakın herkes kendi yerini zamanla belli etsin.

Benim gönlümde ülken varken, onun gönlünde kücük kent kasabası olmaktan ileri gidemeyeceksin, biliyorsun.