Öğretmene kalkan eller kirilsin

Anadır, babadır, sadık yardır o!

Öğretmene kalkan eller kırılsın!

Darda kaldığında hep o vardır o!

Öğretmene kalkan eller kırılsın!

Cehalet kör düğüm, açan öğretmen!

Karanlığa ışık saçan öğretmen!

Vakitli, vakitsiz göçen öğretmen!

Öğretmene kalkan eller kırılsın!

Öğretmen olmazsa yanar çıramız

İyileşmek bilmez, kanar yaramız

Onunla bir ömür iyi aramız

Öğretmene kalkan eller kırılsın!

Gönül bağımızdan sevgi derendir

Biz bir vermesek de o bin verendir

O ki gönül gözü ile görendir

Öğretmene kalkan eller kırılsın!

Toprağa tohumu eken sensin sen!

Körpe fidanları diken sensin sen!

Ağacı yaş iken büken sensin sen!

Öğretmene kalkan eller kırılsın!

Ne sorular sorduk, sen cevapladın

Bizler dağıttıkça sen hep topladın

Gönüllerimizde çok yer kapladın

Öğretmene kalkan eller kırılsın!

Dili tutulanın dilleri sensin

Elsiz kalanların elleri sensin

Tarumar bahçenin gülleri sensin

Öğretmene kalkan eller kırılsın!

Seninle her mevsim bahardır bize

İzinden gittikçe çıkarız düze

Ne varsa aşikâr, hacet yok söze

Öğretmene kalkan eller kırılsın!

Her kalp bir kapıdır, sen eşiksin sen!

Aşkın membaısın, bir âşıksın sen!

Karanlık gecede bir ışıksın sen

Öğretmene kalkan eller kırılsın!

Bitmez mürekkepsin kalemimizde

Batmayan güneşsin âlemimizde

Tesellimiz sensin elemimizde

Öğretmene kalkan eller kırılsın!

Doğusun, batısın; dört bir yanımsın

Şanlı bayrak için akan kanımsın

Masallarda eşsiz kahramanımsın

Öğretmene kalkan eller kırılsın!

Kalbim meskenindir bir ömür boyu

Senden izler taşır güzelin huyu

Peygamber mesleği, asildir soyu

Öğretmene kalkan eller kırılsın!

Selâmet yolunda bilgindir azık!

Kıymetini bilen kalmadı, yazık!

Mızraplar kırıldı, akortlar bozuk!

Öğretmene kalkan eller kırılsın!

Çaresize çare, umarı sensin

Biz bayrakta kanız, damarı sensin

Bu kutlu yapının mimarı sensin

Öğretmene kalkan eller kırılsın!

Yusuflar kuyuda, el veren yoktur

Önümüzde dağlar, bel veren yoktur

Dört yanımız diken, gül veren yoktur

Öğretmene kalkan eller kırılsın!

Yusuf'a uzanan ellerin nerde?

Yunusça seslenen dillerin nerde?

Diken içindesin, güllerin nerde?

Öğretmene kalkan eller kırılsın!

Edep erkân bitti, saygı kalmadı

Büyük kim, küçük kim; kaygı kalmadı

Kalplerde muhabbet, duygu kalmadı

Öğretmene kalkan eller kırılsın!

Elinden tutan yok, söyle ne hâldir?

Yokluğunda nefes almak muhâldir

Bir tebessüm eyle yüzleri güldür

Öğretmene kalkan eller kırılsın!

Sen bir meşalesin, söndüremezler!

Aydınlık yolundan döndüremezler!

Sancın derindedir, dindiremezler!

Öğretmene kalkan eller kırılsın!

M. NİHAT MALKOÇ