Ne de çok adin varmiş

Sensizliğe soyunmuşum, acılarımın kıyısında yalnız. Beklemek güneş kadar sıcak, kutuplar gibi ırak mesafeler. Kanayan kalbimi sarmalarken yokluğun.

Umutlarımdan çıktığın gün, göz bebeklerimde bir sancı, kayıp gittin ellerimden. Tutmaya cesaretim olmadı.

Unutmak istedim adını, tövbelerle kazımak istedim dudaklarımdan. Duygularıma kodlanmıştın şifreni çözemedim.

Nefesimde kokun, titreyerek yutkunurum tükenirsin diye. Yokluğun damarlarıma karıştığında, bedenimde fırtınalar eser. Kaybolursun gözyaşlarımın alaborasında, dümenim sahipsiz.

Mevsimsiz aylarda yitiririm izini, güz yağmurlarında hasretim olursun. Damlarsın gözbebeklerimden derbederliğime. Hüzünlerimle toplarım bahtımın kıyılarından.

Çığlıklarımın adısın, suskunluklarımda haykıramadığım. Bakışların kar lapaları. Ağustoslarıma düşersin sulusepken. Yüreğime ulaşmaz ıslaklığın, bir içimlik duman olursun nefesimde, çaresizliğimin çöllerinde tükenirim.

Ellerim boş, dokunuşlarına küskün. Kirpiklerime asılırsın çiğ tanelerinde.
Dilimden yaralı sözcükler dökülür, ardın sıra boynu bükük kırgın.

Yokluğunun gölgesinde bir bahtsızım, kanayan ufuklarda bağrıma saplanırsın usulca. İçimde batan güneşlerin vebali olursun. Kifayetsiz bir gönül haykırışı susar, sessizce isyan ederim.

Ayaklarının altında enkazım darmadağın, hunharca basarsın yüreğime. Ben  çiğnenmekten mutlu.

Geceleri çalınmış akşamlarda, yıldızlar uçuşur bakışların gibi. Karabasanlar dolaşır bahtımın dehlizlerinde. Rüyalarımın ismi kâbus, uyumaktan korkan yorgunluğum sevmelere küs.

Hayatım tarumar olmuş sonbahar, kederlerin adresiyim. Derlediğin hüzün çiçeklerini bağrıma ser. Sen koksunlar her soluduğumda.

Yokluğunda bir yudum tesellim olsun...