Merhabâ cümbüşüm

MERHABÂ CÜMBÜŞÜM 

İçimin dehlizinde vedalar yangın yeri 

Bir bûseye yüklenir yıllarca yaşananlar 

Dudakların kan revan ellerinse zemheri

Sadece gözlerinde yaşayan bunu anlar 

Gün aşırı açılır kilitli sandıkların 

Pencerede beliren hazana döner yüzün 

Düğümler yollarını uğruna yandıkların 

Tutulurken soluğun siyaha çalar hüzün 

Nefesinde ayrılık hasretindir sermayen

Saplanır bataklığa haddi aşınca özlem 

Heyelan mı deprem mi nedir sevdiğim gâyen 

Fırtınalar koparır içinde devr-i âlem 

Ruhun yasa büründü döküldü yaş heceye

Nihayete ermez gam can firkate dayanır 

Ufukta kalır gölgen sarılınca geceye 

Sırtında bıçak izi son sabaha uyanır 

Yokluğun tüketiyor son kalan takatimi 

Bitimsiz bir meçhule kalbimi söküp attın

Kaderin cilvesine uğrarken söz yitimi 

Sığdırdın elvedaya canı mateme kattın

Tebessümün içinde ırmağın coşkun hâli 

Ebrârî'yim ummana gösteririm hep çaba 

Yangının kıyısında yüreğim su misâli 

Merhabâ kora dönen ey cümbüşüm merhabâ

Ziya Üçer (Ebrârî)