Yalnızlığımın solgun gülüşleri içinde 
Kaybetmişken sana giden yolumu,
Bir Eylül yeli fısıldar oralardan:
Ağır ağır sev,
Zaten yolunu bulursun.
 
Ağırdan almıyor ki benim deli düşlerim,
Parça parça dağılırken dudaklarımda hasretin.
Ne anlar ki sabredip beklemekten
Sana doğru yol almışken düşüşlerim?
 
İnce uzun bir yoldu yürüdüğüm
Ayaklarım yalın, 
Gözlerimde zoraki ayıklık,
Sevdaydı içimi dışımı sana bürüdüğüm.
 
Hatalarım vardı elbet sevgili,
Yüzüne bakarken utandıran
Uykularımı hülyalarımdan çaldıran
Aklımı başımdan aldıran. 
Bakma sen benim böyle saçmaladığıma,
Hecem de sensin,
Bunları yazdığım alaca gecem de.
Kaybettiğim yolum da sensin
Çözemediğim bilmecem de.
Şimdi çağır sevgili,
Çağır ki,
Kendimi bulayım yine satır aralarında