HEP AŞ ERDİ SEVDALAR 



Dün gece yarısı

Dolaşırken gecenin tezgâhın da

Bulduğum tek şeydi hüzün

Döl yatağında karanlığın

Birikip duran, büyüyen!



Unutulmuş sevinçleri

Yakalamak imkânsız gayri

Heybemiz de hüzünler

Parçalanıp durmakta

Ne varsa acımış çiçekler gibi



Özlemler de yetim kaldı nice yıllar

İçimizde büyüttük

Onca acıların çiçeklerini



Ölümcül duygular böldü uykularımızı

Verdik verdikçe; hiç almadan

Umur kelepçesi

Takılı kaldı bileklerimizde

Üşümüş kaldı baharlar

 Nice sevgiler, dostluklar

Aş eren bitimsiz sevdalar da!