VARLIĞINDA TUTSAK ADAMLAR
Ne varlığı vardır evin ne de yokluğu
En derin yerinde durur boşluğu
Veda edilir teke erilir de bulunmaz buğu
O içinde hiçliği taşıyan kutu
Sadece de: Ya Hu
Kadim dinlerden bir ermiş
Demiş ya boşluk en sıkışık odaya bile sığar
Evin ki bir yermiş seni olduran
Ama boşluğundan yokluğuna uzak kalan
Ve o hiçlik ki yine de
Ne sendedir ne de bende
O yersizdir desen de
Mekanda mekandan uzak olarak olan
Lamekanı tanıman
Mümkün müdür evinden çıkamadan
Evde yaşayan evde kalacaktır
Biriz diyerek, ulaşılamaz Hu’ya yabancı
Ve izafi yalancı her an bir evde tutsaktır
Tutsaklığında varlığı…
Varlığı tutsak insanların ruhunu da nereye hapsederler acaba...
Ya da varlığıyla başedemeyenlerin ruhlarıyla nasıl geçinirler..
Hayy'dan gelen Hû'ya giderken varlığın varlığa bu kadar çilesi nedir diye soramadan edemedim.
elbette serbest olarak kendi mısralarınızda anlatmak istedikleriniz vardır ve farklıdır ama bana bunları düşündüren şiirinize tebriklerim saygım selamlarımla.
Emeğine yüreğine sağlık Kenan bey selamlar saygılar