İNSANCA YAŞAMAK ÖLÜMLERDE



Bir gün çalar kapımızı ölüm
Aslına bakarsanız 
Bulamayız onun gibi gerçek dostu
Bilmem ki ne yapmalı
Sermelimi koynuna postu
Yangını sarsın konu komşuyu

 

O yaman gün geldiğinde
Olmazlar, bilmez kimseler
Hepsi can derdine düşer
Kalınır yapayalnız
Bir sesle irkiler insan
Ezgiler kulaklarda
Oyun gibi 
Uçup gidilir kanatlarda

 

 

Onca yıllarda yaşadık
Hep şükürler ederek
Şimdi öldük işte
Bitmeyecek gerçek hayat
Korkmayın
Anlatın bilsin cümle alem

 

Ölümlere tanıktır herkes
Gökyüzü ve bulutlarda
Affedin geride kalanları
Kötülükleri ,zulümleri
Burada rezil değil oyunlar
Yıkanılır ırmağında gönüller
Anlatın; bilsinler 
buradaki yaşamı,

müziği, aşkı meşki
Ve doyasıya yaşanılacak

 bitimsiz günleri

 

 

 

 

 

Açtılar yüzünü kefeninin
Döküldü birkaç damla yaş
Alnından öpülürken
Birer damla çocuklarından
Çoğu yareninden
Sımsıcak oldu yangın doldu
Tabutlar o an.

 

Artık seyredilmekte işte yerin altından
Önceki yaşamlar sil baştan
Yaşanır sonsuz zamanlarda
Ama burada ne savaş ne kin
Boş verin gelmeyin sakın
Bozmayın ahengimizi

 

 

Artık yalan dolan riya yok
Asude bir mekanda insan
Aman Allah’ım bu ne güzellik
Ölümle koyun koyuna
Dostça
Burada işte insanca yaşam