Teknoloji çağdaşlıktır diyerek. 
Gece gündüz internete girerek.
Et yerine siyah havyar yiyerek.
Biz unuttuk tüm işleri hal olduk.
Konu komşu dost akraba lal olduk.

İş düşmüyor, artık defter kaleme.
Her odada biri dalmış aleme.
Kanka, hello, as ve selam dileme.
Boş beleşlik yarışında sel olduk.
Ana baba çoluk çocuk lal olduk.

Konuşacak kelimemiz kalmadı.
Medeniyet kör topal yol almadı.
Doluya doldurduk, boşu almadı.
İlim bilim yarışında kel olduk.
Akrabalar, bacı kardeş lal olduk.

Elem, tasa, yeis, keder kayıptır.
Gogle icat oldu, mertlik ayıptır.
Endişe yerlerde duygu zayıftır.
Gölde filiz verdik, kuru dal olduk.
Kelam bitti, biz kimsesiz lal olduk.

Ata yadigarı oyunlar kayıp.
Okçuluk ve cirit çok banal ayıp.
Kimse söz dinlemez, webden ayrılıp.
Bir medya sersemi sarhoş zil olduk.
Muhabbet kalmadı artık lal olduk.

Dertler günden güne azalmaz artık.
Bu melanet, evde açtı bir yırtık.
Oğlan iki metre, bir uzun sırık.
Biz gönülde garip, sanki sol olduk.
Nasihat kar etmez, artık lal olduk.

Ebeveyn dinlenmez, eşek revaçta.
Papçi, mapçi ile yoğun savaşta.
Bunun suçu bizim, hem de en başta.
Bir yaban meyvesi, ham ve kal olduk.
Örnek olamadık müzmin lal olduk.

Zaman mı değişti, insan mı  azdı.
Ruhunu satanlar kuyular kazdı.
Biz sahip çıksaydık, bunlar olmazdı.
Ne çaya set vurduk nede göl olduk.
Medeniyet yarışında lal olduk.
06.12.2020 Muammer KARS