Kalemi̇mle hasbi̇hal
Sevgili kalemim,
sevgili dostum.
Baki bir dostluğun olduğu gibi içinde ne sırlar gizli
bana diymediğin.
Herzaman beni dinler bana itaat edersin ama senin
dertlerin nelerdir.
Ne sırlar ince narin yüreğinde saklarsın.
Ne
sevdalar, sırlarının arasında, saklı kalmıştır.
İnsanoğlunu düşünüyorum
da her daim kendisini düşünen, bencil acısı kederi sıkıntısı hep onunla
ama ya başkası umrunda
bile değildir.
Sevdası varsa insanın sevdası,
yavuklusu varsa insanın, ela gözlü, sırma saçlı, kalem kaşlı, elma
yanaklı, kiraz dudaklı sevgilisidir.
Sevgili kalemim kalemler dert
dinler.
Arzuları, sitemleri, düşünceleri yazar ama sevmez, sevilmez,
yavuklusu yâreni, gönül dostu olmaz olamaz.
Çünkü dünyanın merkezi insan
merkezlidir. Karunlar insan için, kanunlar insan için, güzellikler
insan için, yarınlar insan içindir.
Sorun çıkaran, savaş çıkaran
hep insan.
Savaşı kanun kanun madde madde hayata aktaran kalemdir.
Barış
zamanı, akitleştiren, maddeleştiren yine kalemdir..
Ama tek Allah kulu
çıkıp da Allah senden razı olsun kalemim deme zahmetinde bulunmaz.
Oysaki sen sevgiliye ince narin ipek mendil gibi name yazarsın.
Annelerin
yüreğinden dökülen hasretleri, gurbetleri , duyguları yazarsın
gözyaşlarınla.
Ama bir gün kurur gözyaşların, kesilir kaynağından.
Bir
köşeye atılırsın, hayatın çer çöp olur büsbütün.
Sevgili kalemim
biliyorum bana da sitem ediyorsun.
Hüznün dağları yarıyor olsa da
dilinden sitem dökülmez insan gibi pervasızca.
Çünkü sen insan değil.
Savaş çıkarmaz kalp kırmaz, ocakları söndürmezsin.
Dünyaya tamah etmez
yüreğin. Bazen ne mutlu sana diyorum.
Ne mutlu çünkü sen insan değilsin.
Dilin konuşmasa, kulağın duymasa da sen asla cani olamazsın.
Çünkü sen insan değilsin. Sen sevdalar yazıp sevgiler okuyansın.
Sen
yinede kusura bakma, aldırma bu delinin sözlerine, insanlara anlatma
söylediklerimi aramızda kalsın.
Seni üzmesinler emi hadi kal
sağlıcakla........
28.11.0.2020 Muammer KARS