SOBE ÇOCUĞUM

Sobeleniyor çocuklar
Kurşun seslerinde
Sağım , solum
Önüm , arkam sobe
Ve daha üç diyemeden.
Oynanacak o kadar çok
Oyunlar varken
Yanıyor umutlar

Kapanıyor kapılar.

 

Adına kader diyorlar
Ve avunuyorlar
Utanmadan.

 

Yamyam tamtamları
Beynimde
Bir hüzün çeşmesi
Yüreğimde
Kazanlar kaynıyor
Ateşler birikti
Tenimde
Her yandan kurşun
Sesleri
Etraf kan revanda

Kanlar oluk gibi
Gözlerde.

 

Kar yağıyor
Tipi var
Etraf kefen gibi
Bembeyaz !
Adın kış senin
Yağ işte isteğin kadar
Ne gam ne keder.

 

Toprakta yangın var
Nasıl tutacak ki kar

Eriyip göl olacak
Ve eşlik edecek
Gözlerden akan yaşlar