Bi keresinde hiç unutmam
Ama şimdi unuttum
Beni seviyor muydun ne?
Yeşil, mahsun gözlerin vardı hayal-meyal
Baktıkça saklambaç oynayan hani
Sobelemek için can atardım
Ebeliğim tökezlerdi de
Çanak çömlek patlatırdım sessizce
Bi keresinde hiç unutmam,
Ama şimdi unuttum
Beni seviyor muydun ne?

Bi keresinde hiç unutmam
Ama şimdi unuttum
Sarı saçından bir bukle değmişti de alnıma
Aklımı afaroz etmiştim o gün
’Pardon’ deyip, tıkarken kulak arkana
Defalarca -pardon- lara gönüllü olduğumu biliyordun
Mavi gamzende hınzır bir üveyik kuluçkadaydı
Üst dudağın nazire yapıyordu alt kattakine
Bi keresinde hiç unutmam
Ama şimdi unuttum
Beni seviyor muydun ne?

Bi keresinde hiç unutmam
Ama şimdi unuttum
Bir bağ kulübesi tanımıştık ulu-orta
-Ortada kuyu var yandan geç- oynamıştık
Hep bilerek düşerdim o kör kuyuya
Kurup da bağdaşımı en kör yerine
Beklerdim gelip de sarılmanı
’Elim sende’ derdin umarsız
Elin bendeydi, bütün senle beraber
Bi keresinde hiç unutmam
Ama şimdi unuttum
Beni seviyor muydun ne?

Bi-çareydim diyorum tüm çareler içinde
Doğuştan kör bir ressam yanağını çiziyordu
Azıcık pembe bulaştırdım tuvaline sessizce
Fırçası boş-boğazlık yapıp taşırdı gıdığına doğru
’Bu senin hakkın’ deyip uzattı sonra
Uzun bir mendireğe çakıldım olanca aklımla
Gerdanındaki ben, ve ben
Bi keresinde hiç unutmam
Ama şimdi unuttum
Beni seviyor muydun ne?

Şair hatırlaması işte hakkını helal et
Bi keresinde hiç unutmam
Ama şimdi unuttum
Verdiğim sözler de olmuştur mutlak
’Seni hep seveceğim’ demişimdir
Her şair biraz da yalancıdır vesselam
Ve her şiir bir miktar abartı...
Gözlerinin yeşilini unutur
Saçlarının buklesini unutur
Gerdanının pembesini unutur
Ortadaki kuyuyu, elinin bende olduğunu unutur
Bir cümledir yapışır damağına sadece
Bi keresinde hiç unutmam
Ama şimdi unuttum
Beni seviyor muydun ne?